Werkbezoek van Canadese gebiedsbeheerder

Uitwisseling Nederland - Canada

Op 8 en 9 maart kregen we bezoek van de Canadese Gebiedsbeheerster Megan Quin. Megan geeft leiding aan een team van 7 mensen, die samen meer dan 22.000 ha bos en moeras beheren in het oostelijk deel van de provincie Ontario (Canada). De terreinen liggen in de regio oostelijk van Ottawa tot aan de kust van Lake Ontario. Omdat Megan met name geïnteresseerd was in het beheer van wetlands, klopte ze bij ons aan. Ook wilde ze meer weten van ons vrijwilligerswerk. Het werd een onvergetelijk bezoek. En voor ons was het een mooie gelegenheid kennis te maken met een overzeese collega die hetzelfde werk verricht en vragen uit te wisselen.

Veenmosrietlanden

Na een hartelijk ontvangst bij het Gebiedsteam en vrijwilligerswerkgroep in de Eilandspolder, vertrok de hele ploeg per boot naar een rietland aan de oostzijde van de polder. Daar maakte Megan kennis met onze veenmosrietlanden en ons beheer van verschraling.  Dat betekende riet ruimen met de grote open Eilandspolder om je heen. De terugvaart naar Driehuizen was adembenemend. Een net gearriveerde groep van 150 grutto’s , aangevuld door enkele tientallen scholeksters cirkelden luid roepend laag om ons heen. Daar weer boven vlogen grote groepen smienten. Het was een enorm luchtspektakel!

1200 grutto's op geïnundeerd grasland

De dag erna volgde een bezoek aan Fort Krommeniedijk en de geïnundeerde graslanden. Met de stormachtige westenwind stonden zo’n 1200 grutto’s diep in de veren gestoken te bibberen van de kou. Andere vogels, vooral wintertalingen, kieviten en een enkele tureluur grepen iedere molshoop of slikrand aan om nog enigszins in de beschutting te staan. Langer dan 20 minuten was het niet uit te houden op het Fort, dus spoedden we ons naar ons tweede programma onderdeel van die dag; een bezoek aan het Ilperveld. Daar kregen net twintig nieuwe gidsen en schippers hun introductie cursus. Gezamenlijk trokken we per boot het veld in om de verschillende soorten rietland en ook de oprukkende pitrus te zien.

Hoogtepunt: lopen over trilveen

Absoluut hoogtepunt voor Megan was het uitstapje naar trilveen, waar ze voor het eerst van haar leven over water liep. Mijn eigen ultieme moment van genot kwam even later, toen de ervaren gids en schipper Ger Holman een rietstengel afbrak, en een merkwaardige verdikking aanwees. Direct begon hij de stengel af te pellen waardoor een wittige larf zichtbaar werd. Het was de larf van een rietsigaargalhalmvlieg; een niet te onthouden naam waardoor hij ook wel de grote halmvlieg wordt genoemd. In één beweging stak Ger de vette larf plots in zijn mond en slikte hem glunderend door. Echt smakelijk verzekerde hij, een beetje een notenachtig. Nog voor wij van de schrik bekomen waren verdween er al een tweede door zijn keel.

Op de weg terug vertrouwde Megan me nog toe dat ze twee onvergetelijke dagen had gehad en dat ik iedereen moest bedanken voor de enorme gastvrijheid die haar te beurt was gevallen.

Peter Mol, vrijwilligersondersteuning Betrekken bij Groen